The Menu (2022)

Filmi sonuna kadar merakla izledik ama bittiğinde hüsrana uğradık. Sonunda dedik Ki ben ne izledim. Yalnız oyunculuklar harikaydı. Özellikle Ralph Fiennes çok başarılıydı. Kısa ve net olarak tuhaf, garip bir filmdi. Puanım da sonuna kadar izlettirmesi ve iyi oyunculuklar için 5/10

Bir şef ve onun titiz menüsü hakkında komik ile ürkütücü arasında bir yerde alay, kıvrımlar, dönüşler içeren oldukça benzersiz, heyecan verici, alışılmadık ve keyifli bir hikaye.

Kaliteli yemek kelimesinin aynı zamanda moda, sanat, film yapımı, müzik vb. sanat hakkında olduğu, etrafımızdaki sanatı üretenleri görme, tüketme, takip etme ve nihayetinde onlara takıntı yapma şeklimiz ile parlak sanatçı ile çılgın psikopat arasındaki çizginin ne olduğunu merak etmemize sebep olan sarsıcı bir film.

Sosyal gözlemleri ve hicvi, temiz üslubu ve gerçekten parlak oyuncu performanslarıyla, bitmesini istemeyeceğiniz bir ziyafet haline getiren etkileyici yönetmenlik, gerilim yaratmadaki usta işi görsel sinematografi, güzel ve sinir bozucu arasında çok uyumlu bir dengede bulunan müzik ile zor bir işin üstünden hakkıyla gelen bir film.

Yemek düzeneğinin üç Michelin yıldızı alan tek kadın şef olan Fransız şef Dominique Crenn tarafından hazırlandığı filmde Son Akşam Yemeği'ndeki havariler gibi 12 yemek misafiri vardır.

"- Arzuladığınızdan daha az ve hak ettiğinizden daha fazlasını yiyeceksiniz."

Çok fazla absürt film izlemişimdir ama kendini bu kadar ciddiye alanını izlemedim. İyi ya da kötü olarak söylemiyorum, açık ara izlediğim en saçma film.

Bu film bence 6'lık bir film, sebepleri ise şu şekilde:

- Fazla uzun.

107 dakika bir film için uzun sayılmasa bile bu film gereksiz uzundu. Filmin vurucu noktaları eksik, bu da bir süre sonra filmin etkisini kaybetmesine ve sıkılmanıza sebep oluyor. Yani ilk yarı ne kadar içinizde merak uyandırıyor ve sonunu merak ettiriyorsa filmin ikinci yarısı (özellikle son 30 dakikası) o kadar sıkıcı ki heyecanınızı öldürüyor. Normalde böyle bir filmin sona yaklaştıkça tempoyu arttırması ve olayları büyüterek (ve ya her ne şekilde yapıyorlar ise) seyircinin odağını korumasını sağlaması gerekir. Bu film bu konuda çok başarısız. Ortalarına doğru zirveyi yapıyor ve sonra... Sonrası yok gibi bir şey.

- Müşteriler gerçekten uzak.

Seyirci olarak bu filmde rolümüz kendimizi müşterilerin yerine koymak; yeri geldiğinde yaşanan olaylarda eğer kendimiz olsaydık ne yapardık, bunu düşünmek. Bu noktada müşteriler ne kadar gerçek olursa, film de o kadar iyi olur. Çünkü müşterilerin gerçek olduğu kadar gerçek bir filmdir bu film. Tabii, film icabı müşteriler olası en uç senaryoyu yaşamak zorunda olduğundan film yaşananların gerçekçiliğini seyirciye kabullendirmeye çalışır. Bu filmin belki de en büyük kusuru müşterilerin gerçek olmayışı. Ya da en azından yeterince gerçekçi hissettirmemesi. Bu görevi büyük oranda Anya ablamız üstleniyor çünkü aralarında en gerçek olanı o. Ancak ne yazık ki o da film boyunca bu gerçekçiliği koruyamıyor. Haliyle bir noktadan sonra seyirci olarak filmden kopuyorsunuz, filmi yaşamayı bırakıp izlemeye başlıyorsunuz. O noktada da film anlamını yitiriyor, etkileyiciliğini kaybediyor.

- Geri kalan hatalı seçimler.

Finalin olması gerekenden çok daha sönük ve filmin geri kalanına, ana fikrine, anlattıklarına hiç uymayan hatta ihanet eden kalitesizliği...





Bir tane aksiyon sahneniz var zaten, bari onu düzgün çekseydiniz...



- Daha fazla yazmak istemiyorum

İzlemek isteyen arkadaşlar çok fazla beklentiye girmezse tatmin olabilir diye düşünüyorum. İyi bir film değil bence. Başları benim için ilgi çekiciydi ve filme gereken ilgiyi verdiğime inanıyorum. Yapmak istediği şeyi takdir ediyorum ancak başaramadığını görüyorum. Benim için hayal kırıklığı oldu, puanını görünce daha iyi bir şey beklemiştim. Kendiniz izlemeden zamanınıza değip değmeyeceğini bilemeyeceğiniz türden bir yapım bence.