Beni Adınla Çağır (2017)

Son zamanlarda lgbt filmlerinin bu kadar abartılması ve şişirilmesi artık kabak tadı vermeye başladı. Ve yine bu tür filmler kötü olmasına rağmen eleştirince linç ediliyorsunuz. Çok net söylüyorum 2017'nin en vasat filmi. Puanına aldanmayın.

Film İtalya’nın gözlerden uzak bir kentinde geçen iki adam arasındaki aşk hikayesini konu alıyor. Klasik bir aşk hikayesini konu alıyor gibi gözükse de anlatırken yararlanılan İtalya’nın tarihi yapısı, gözlerden uzak kapana sıkılmış hissi veren kasaba, felsefe, arkeoloji ve müzikle bezenmiş bir anlatıya sahip. Zaten filmi diğer aşk filmlerinden ayıran özellikte bu. Büyük dramatik öğeler ya da kötü adam/kadın gibi klişe anlatımlar yok. Senaryonun artı taraflarından biri de Andre Aciman’nin Adınla Çağır Beni kitabının cümlelerini çok iyi yansıtması.

Bir çok kişi tarafından yapılan yanlış genellemelerden biri filmleri ‘gay ilişki’ kategorisine indirgemeleri. Eşcinsellerin yasadığı sorunlara değinen bunu meselesi yapan bir anlatı değil bu. Bu sorunları anlatan dramatik öğeleri öne çıkaran bir filmin işi çok daha kolaydır, elinde çok daha fazla malzeme vardır.

Bu filmde bu ikiliye karşı birileri yok; hatta onların ilişkisini destekleyen bir aileye sahip. Moonlight filmiyle aynı kefeye koyanlar var. O film de bir çocuğun yaşadığı ortamın sertliğine ayak uydurma zorluğu ile içinde yaşadığı kırılganlığı arasındaki karşıtlığı ele alan bir büyüme hikayesi anlatılıyor. Bu filmlerde eşcinsel karakterlerin kullanılması ise sadece bir tercih.

Yine eşcinsellik konulu bir film ve yine abartılı IMDB puanı...