Mrs. Harris Goes to Paris (2022)

İngiltere'de yaşamını temizlik görevlisi olarak çalışan bir kadının hayalini gerçekleştirmek için Paris’teki çok ünlü bir marka giysiye sahip olabilmek için verdiği mücadele oldukça eğlenceli, duygusal, kaliteli bu filmi izlemek çok keyifliydi. Özellikle dikkatimi çeken Bayan Harris'in Paris' e giderken bir uçak yolcusunun sigara içmesi çok garibime gitti. Ayrıca finale doğru Christian Dior’un yaptığın jest çok dokunaklıydı.
-- Belki her sinema izleyicisine hitap etmez ama kendi adıma sıkılmadan izledim...

Bir temizlik görevlisinin Paris'teki güzel ve komik maceralarını izlemeyi umarak açtım ama umduğumdan çok fazlasını buldum. Öncelikle macera, komedi ya da moda filmi değil. Sınıfsal farklılıkların enfes şekilde anlatıldığı felsefi bir film. Görünmez bir insanın filmi, işine geldi mi iç güzelliğinin inceliklerine kadar görürsün, işine gelmedimi mesleğinden vurduğun bir görünmez, basit hayalleri olan bir görünmez.

Hayali sadece bir elbise, elbisenin giyildiği ortam ve onun ortamı farklı olabilir, temizlik yaparken de giyilmeyebilir ama parasıyla değil mi, onun parasıyla diğerlerinin parası aynı sonuçta. İster dolaba kilitler, ister her gün evde giyer saatlerce aynada kendini izler. Hem hayali peşinden koşarken başkasının hayaline de dokunabilir.


Olağanüstü replikler, diyaloglar ve anlamlar var.

"Sartre'ın dediği gibi, kendinizi kendinde-varlık ile kendi-için-varlık arasında çelişki içinde buluyorsunuz."

Bu filmde çok tanıdık şeyler var. Karakterler, olaylar, verilen "dersler", hepsi daha önce gördüğümüz, bildiğimiz unsurlar ama, çok şık bir şekilde bir araya getirilmiş. Sanki ilk kez böyle bir film izlermiş gibi izliyorsunuz. Halbuki pek çok kez buna benzer hikayeler izlemiştiniz. Bu filmin güzelliği de bu herhalde. Zaten tam "feel good movie" tabir edilen bir film. İzlerken pek çok güzellikle sarılıp sarmalanıyorsunuz.

Kötü haberler de var elbette. Herşeyden önce ben başroldeki Leslie Manville'i pek sempatik veya karizmatik bulamadım, ama başarılı olduğunu teslim etmek gerek. Isabelle Huppert'ı tanımakta zorlandım, kendisine yakışan antipatik bir rol oynuyordu ve Mrs.Harris'in "antitezi" gibiydi. Lambert Wilson'ı yaşlanmış buldum ve kendimle paralellik kurup canım sıkıldı. Aslında benden biraz büyük. Baş mankeni oynayan Alba Baptista (ismine takılıp baktım) Portekizli. Bence mahzuru yok ama Fransa'da manken kalmamıştı herhalde. Çok sevilen "mantık hataları" konusunda tuhaf bulduğum tek bir şey oldu.
Filmin başından, ufak "pürüzlere" rağmen neler olacağını tahmin etmek zor değil ama her tahmininiz doğru çıkmayabilir.

Filmi mümkün olduğu kadar kalabalık izleyin.