Leviafan (2014)

“leviathan’ı çengelle çekebilir misin, dilini halatla bağlayabilir misin? burnuna sazdan ip takabilir misin, kancayla çenesini delebilir misin? yalvarıp yakarır mı sana, tatlı tatlı konuşur mu? seninle antlaşma yapar mı onu ömür boyu köle edesin diye? (…) onun kolları, bacakları, zorlu gücü, güzel yapısı hakkında konuşmadan edemeyeceğim. (…) aksırması ışık saçar, gözleri şafak gibi parıldar. ağzından alevler fışkırır, kıvılcımlar saçılır. kaynayan kazandan, yanan sazdan çıkan duman gibi burnundan duman tüter. soluğu kömürleri tutuşturur, alev çıkar ağzından. boynu güçlüdür, dehşet önü sıra gider. etinin katmerleri birbirine yapışmış, sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar. göğsü taş gibi serttir, değirmenin alt taşı gibi sert. ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, çıkardığı gürültüden ödleri patlar. (…) yeryüzünde bir eşi daha yoktur, korkusuz bir yaratıktır. kendini büyük gören her varlığı aşağılar, gururlu her varlığın kralı odur.” ‘eyüp kitabı’ (41: 1-4, 18-23, 33-34 ), tanah.

Kanunların bir kişinin isteğine göre uygulandığı bir ortamda, Mahkeme sahnelerinde Rusça grameri açısından çok anlamlı olan uzun cümlelere rağmen, kanunun “laf salatasından” öte bir anlam taşımadığı hissini uyandırıyor.
Sisteme karşı hoşnutsuzluğa ait, talim için hedef olarak eski SSCB liderlerinin portrelerini seçerken “Yenilerden kimse yok mu?” sorusuna “Var, ama daha zamanı değil” minvalindeki cevap ile elinde olan Yeltsin’in portresi için Rusça’da iki anlama da gelen hem hedef olarak küçük, hem de başkanlık yaptığı dönemin kısalığı ile Putin’e sağlam bir gönderme yapılıyor gibi geldi.