The Banshees of Inisherin (2022)

Öncelikle izlemesi zor bir film, kimi zaman yarıda bırakmanın ucundan döndüm fakat her seferinde filmin "aslında" anlatmak istediklerinden bir ipucu bulmak umuduyla izlemeye devam ettim. Yönetmenin pek çoğunun odaklandığı arkadaşlık dostluktan çok daha farklı kaygıları olduğunu düşünüyorum..



Tüm bu göndermelerin dışında ise hayata dair de birçok mesajı bulunuyor tabii. Fakat başta belirttiğim gibi izlemesi zor, durağan bir film. Metaforlar biraz daha belirgin olabilirdi, yoksa bu haliyle birçok kişide "ne izledim ben şimdi" hissiyatı oluşturacağı kesin..

Bende bıraktığı en temel duygu ise en naif, iyi kalpli diyebileceğiniz insanlar bile doğru şartlar oluştuğunda savaşı körükleyen nefretin hakim olduğu karakterlere bürünebilirler. Ne olduğunu anlamlandırmaya çalışırken bir bakmışsınız adeta çıkış sebebini bile anımsayamadığınız bir kan davasının esiri olmuşsunuz..

Irlanda açıklarında bir ada. Sene 1923. Sıradan bir durum sıra dışı bir şekilde anlatılıyor. çok naif, komik de. Basit bir yaşamın aslında iyi bir şey olduğunu; gelişim, farklı olma gibi arzuların mutsuzluk getirdiğini düşündürtüyor film. Ve en önemlisi 'görmezden gelinme' ve 'yok sayılma'nın bir insanın altından sağlıklı olarak kalkamayacağı duygular olduğunun altını önemle çiziyor.

"Hepimiz aynı tarafta, sadece İngilizleri öldürürken daha basit değil miydi?"

İzlenmesi zor bir film olabileceğini kabul ediyorum, ama bu izlenceyi kolaylaştırmanın bir yolu var.
Bazı filmler, izlemeden önce üzerine herhangi bir okuma yapılmasını "istemez". Ne kadar sürpriz olursa o kadar iyidir. Bu film ise tam tersi. İzlemeden önce İrlanda tarihi ve hatta mitolojisi ile ilgili biraz araştırma yaparsanız, hatta o arada Keltler'le ilgili de birkaç sayfa karıştırırsanız, hem genel kültürünüze, hem de filmden zevk alabilmenize yardımcı olacak bir iş yapmış olursunuz. İtiraf edeyim, ben yapmamıştım ama bu konularda iyi kötü bir fikrim vardı. Tabii bu filmin bütün metaforlarını çözmem için yeterli değildi, yine de filmden çok zevk aldığımı, çok güldüğümü, aynı anda çok da hüzünlendiğimi belirtmeliyim. Peki bu nasıl mümkün olabilir; ben de bilmiyorum. Bu filmi "büyük" yapan özelliklerinden biri de bu olsa gerek.

Oyunculukların hepsi üst düzey, ama bir Barry Keoghan var ki, özellikle parmak ısırtacak bir işe imza atmış. Biraz "abartılması" gereken ve tam bir "bıçak sırtı" olan Dominic rolü ancak o kadar dozunda oynanabilirdi.

Filmi nasıl, ne zaman ve kiminle isterseniz onunla izleyin, sadece çocuklarla ilgili biraz dikkatli olmak gerekebilir.