İhtiyar Delikanlı (2003)

İhityar Delikanlı herkese hitap eden bir film olmamasına rağmen kesinlikle ve kesinlikle herkesin izlemesi gereken bir film. Kan, vahşet, şiddet midenizi zorlasa da tek bir sahneyi çıkarttığınız anda iskambil kağıdından yapılmış bir kulenin ortasından bir kağıt çekmişiniz gibi yıkılacaktır film. Her şey yerli yerinde ve dozunda. Ne kullanılan çıplaklık gereksiz ne de o muhteşem sevişme sahnesi, ne o işkenceler ne de kan. Empati düzeyi yüksek biri olarak, izlediğim zaman kendimi hem karakterlerin yerine koymaktan pişman olduğum hem de bundan kendimi alamadığım, hiç biri olmak istemeyeceğim ama o yaşamak istemeyeceğim anların mazoşistçe ve sadistçe hoşuma gitmesiyle beni allak bullak eden ve bitti derken başlayan bir yapım. Bitti derken başlayan çünkü etkisinin günlerce, haftalarca hatta şahsen yıllarca geçmeyeceğinden eminim. İçinize, ruhunuza işliyor.Bu filmde Hollywood yapımlarında olduğu gibi iyi ve kötü açık ve net değil.Kim haklı kim haksız diye düşünerek kendinizi paralayacak ve herkesin haklı ve kimsenin haklı olmadığı gerçeğiyle gönlünüzdeki haklıyı inkar edemeyip, işte hayat diyeceksiniz. Woo Jin ‘in Dae Su ‘ ya dediği gibi ” Daha büyük bir hücrede yaşamak nasıl?”

İlk sahne İhtiyar Delikanlı denildiğinde belki de akla ilk gelen sahnedir. Ahtopot sahnesi. Çekimler sırasında tam dört tane ahtopot yemiş Min Sik Choi. Üstelik bir Budist olmasına rağmen. Her ahtopot için ayrı ayrı dua etmiş ve inancı gereği onlardan özür dilemiş. Bu arada Güney Kore’de yenen bir yemek evet ama bir çok kişi ahtopot yerken vantuzlarının boğazlarına yapışması sebebiyle hayatını kaybedebiliyor. Budist olduğu için daha önce hiç yemediğini düşünüp tecrübesi olmadığını da hesaba katarsak oyuncu gerçekten büyük bir tehlikeye atmış kendini bu film için.

o muhteşem dövüş sahnesi. Üç gün boyunca tekrar tekrar çekilmiş bir sahne. Hiç bir şekilde montajlanmadan direk koyulmuş filme. Dört dakikalık bir dövüş sahnesi tek çekim, dublörsüz… Üstelik gerçekçi. Pes!

Diğer bir sahne, sahnesi. O nasıl bir zeka, nasıl bir çekimdir akıl sır erdiremedim. Kesinlikle olağanüstü.

Bir başka sahne Herhalde filmin en can alıcı sahnesi burası. Hemen öncesindeki yalvarmadaki süper oyunculuk – ki çoğunluğu doğaçlamaymış,aynı filmin başındaki karakol sahnesinin çoğu gibi- ve akabinde Woo Jin ‘in söylenecek söz bırakmıyor insanda.

Aynı sahnenin devamında hem Dae Su’da hem de seyircilerde yok artık tepkisine sebep olan ve yıkımın doruk noktası diyebileceğimiz sahne.

Ve tabi ki yazımın başında bahsettiğim unutulmaz kare… Bu sahne hakkında kötü tek bir söz bile söylenemez. İmkansız!

Harika ötesi bir film
resmen şok olup kalacaksınız
benden nacizane bir tavsiye, izleyecek olan arkadaşlar ayrıca müziklerine de dikkat etsin!

Mükemmel bir finali olan izlerken bazı yerlerde sıkılabileceğiniz harika bir uzak doğu başyapıtı.