Ateş Böceklerinin Mezarı (1988)

Bana insanlık ölmüş mü acaba diye düşündürten anime...

Arkadaşlarımın bir süre önce, "Abi ne filmdi o ya, n'olduğumuzu şaştık." demeleri üzerine izlemeye karar vermiştim ve dün izledim. Bugün de kuzenimin "Biraz ağlamak istiyorum artık." demesi üzerine tekrar izledim. Ama o ufak yavrunun iç parçalayan haykırışları ve ağlamalarına gözlerim buğulu bir şekilde şahit olurken, yine o kuzenimin "Ayy, hiç de sevmem böyle zırlayan çocukları." demesi üzerine sinirlerimin kayışı koptu tabii ve dayanamayıp "Senden anne falan olmaz." diye lafı yapıştırdım da anca rahatladım

Filme geri dönecek olursak, aynı Shakespeare'in trajedileri gibi, sonunda ne olacağını kestirirsiniz, ama önemli olan hikayenin nasıl işlendiği, nasıl aktarıldığıdır. Bu filmde de en başta, filmin sonunun portresi çiziliyor. Ancak o kısma kadar olan her yer öyle etkileyici aktarılmış ki, izlediğim onca savaş filmi arasından savaştan bu kadar nefret etmemi sağlayabilen başka film çıkmamıştır herhalde.

Savaşın sonuçlarının ne kadar kötü olabileceğini mükemmel bir şekilde anlatan bu filmi, izlemeyen herkese öneririm.

9/10

İzlediğim en gerçekçi anime idi kaldı ki; sinema otoritelerinin de üzerine aynı şeyi düşündüğü, bunu düşünmemeyi imkansız kılan bir film bu.
Acının, açlığın, yalnızlığın, çaresizliğin toplamda; savaşın etkisi iki çocuğun hikayesi üzerinden ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.
İçi burkar ve bırakır bu film, öylece bakakalırsınız dünyaya, neler neler yaşanırken sırtınızı çevirdiğiniz dünyaya, o çocuğun şeker kutusuna baktığı gibi bakakalırsınız...
Çok güzeldi, savaşı bu kadar samimi özetleyen bir film daha seyretmemiştim.

'Filmde ates bocekleri insanlari temsil etmektedir..
Kucuk kiz ates bocekleri icin mezar hazirlarken bir kac saniye kadar, insanlarin toplu sekilde mezarlara gomulmeleri gosterilir.. Kucuk kiz sorar, ates bocekleri icin yaptigi mezari kapattiktan sonra "neden ates bocekleri bu kadar cabuk ölüyor?"..
Neden insanlar bu kadar cabuk ölüyor?'