Zor Ölüm (1988)

Bu filmin serisi uzun diye hep filme karşı sürekli ön yargıyla yaklaşmıştım ve izlemeye üşenmiştim ama bugün izlemeye g*t bulup sonunda filmi izledim ve şimdi bir sonraki filmi izlemek için kuduruyorum. Hatta bu film şu ana kadar izlediğim en iyi aksiyon filmi oldu.

Büyük ihtimalle filmi unutmam daha. Film size o kadar gerçekçi geliyor ki kendi gözlerinizle görmelisiniz. Bir binada yalnız başına teröristlerle kapana kısılan kişi ana karakter değil de sizmişsiniz gibi hissediyorsunuz, hatta öyle bir durumda yapacaklarınız ne olur diye düşünüp duruyorsunuz.

Bu filmin ruhu ve kalbi var. Filmde canınızı sıkacak hiçbir gereksiz olay yok, olmasını istediğiniz hangi olay varsa o oluyor. Filmdeki karakterlerin hepsi sizi kendisine bağlıyor ve size kendisini sevdiriyor. Baş karakterlerin, John McClane ve Al Powell, arasındaki ilişki paha biçilemez derecede güzeldi. McClane ne zaman bir şey yapacak olsa kendi kendine konuşması filmi bir kat daha yükseltmiş ve Bruce Willis karakterini gerçekten hayata geçirmiş. Kadro çok güzel iş çıkarmış. Çok güzel bir senaryo vardı ve işlenişi mükemmeldi. Çok güzel, çok tatmin edici patlamalar vardı. Yönetmen McTiernan çok iyi yönetmiş. Mizah bundan daha güzel olamazdı. Diyaloglar bundan daha iyi olmazdı. Sevdiğim aktör Grace Kelly'ye gönderme çok iyi yerleştirilmişti, yüzüme başka bir gülücük kondurdu. Filmde gerçekçilik üst safhadaydı. Filmde bir tane bile boş geçen sahne yok. Aksiyon çok kıvamındaydı.

Kesinlikle izleyin.

22 yıl sonra bir daha izledim. Sanki aksiyon filmleri bu yıllar içinde çok gelişmiş olmalı ki, bu izleyişimde sığ buldum. İzlenebilir yine de.

Gerçek zamanlı aksiyon filmlerinin öncülerinden biri Die Hard. aksiyon dozu yüksek, kural tanımaz bir mecara. Film izleyiciye ne vaad ediyorsa, hepsini veriyor. Bu bakımdan çok iyi bir film.