Bir Zamanlar Amerika'da (1984)

Bu film, Leone'un ''Duck You Sucker(1971)'' filminden 13 yıl sonra yönettiği en son filmi.
Bu 13 yılda adamın kişisel hayatında neler oldu bilmiyorum ama bu film galiba adama ne olduğunu gösteriyor. Bu film, yönetmenin bir çok yönünü yansıtan -zevkini, duygularını, prensiplerini- bir film.
Ve bu film bana göre sönük, kafa karıştırıcı ve iç karartıcı. Filmin, enerjik olan TGBU'ye veya duygusal olan For a Few More Dollars'a benzer hiç bir yanı yok. Leone ne kadar ciddi film yapmaya teşebbüs ettiyse tarzı da bir o kadar gösterişli oldu, bunu yaptığı mükemmel kapanış sahnelerinden, kamerayı karakterlerin yüzüne kitlemesinden de anlayabiliriz. Ama bu filmde Leone, daha da derine inmeye ve daha da etkileyici olmaya çalışmış, işte burada yanlışa düşmüş. Leone daha derine inmeye ve etkileyici olmaya çalışırken karakterlerindeki insanlığı yok etmiş ve seyircileri etkilemeye çalışırken karakterlerini kendisinin kuklası yapmış. Buda seyircilere, filmdeki karakterlerin hiçbirini tanıyamama izlenimi vermiş.
Filmdeki karakterleri umursamak çok zor, çünkü hepsi insan dışı. Filmde karakterlerin yaptıkları şeylerin nedenleri hiç açığa çıkmıyor, buda bize karakterleri tanımamızda zorluk yaratıyor ve bizi karakterlerden koparıyor. Filmi iki saat izledikten sonra hala niye izliyorum diye merak ettim. Çoğu zaman, umurumda olmadı. Filmde sizi içine çekecek hiç bir şey yoktu. Evet sinematografi güzel -ve ben her zaman Leone'un sinematografisine tapmışımdır- ve filmdeki dekor da mükmmel. Ama bunlar insanları ''Kaliteli film izliyorum'' diye yanıltan şeyler. Bu filmi sevenlerin çoğu Leone'un hayranları ve buda onlara filme önyargı ile yaklaştırıyor. Hatta bu filmi Leone'un son filmi olarak ele aldığımızda, hayranları bu filme ''Leone'un yaptığı en iyi film'' demeye de bayılıyor -ki bu bana göre kahkaha atılacak bir durum-
Bu filmi insanların niye bu kadar çok sevmesinin başka bir nedeni ise boş, sade, durgun olması.
Çünkü bu farklı bir şey, ve birçoğumuz farklı bir şeyi sever -ben de dahil- ama bir filmi iyi yapan şey farklı olması değildir.

Leone mükemmel kariyerini böyle iç karartıcı uzun ve sorun yaratan bir filmle bitirmesi üzücü.

Üstelik bu film sık sık Godfather II ile karşılaştırılıyormuş ama gangster filmi olmalarından yana başka hiç bir ortak yönü yok.

Gerçekten acayip bir yapıt.
Özellikle kurgusu, senaryosu, atmosferi, müzikleri...

3 saat 45 dakika süreceğini bildiğimden ve de ilk 1 saati izledikten sonra hayatımda izleyeceğim en sıkıcı filmlerden biri olacağını düşünmeye başlamıştım ki; ortalarından itibaren hikayedeki parçalar yerine oturmaya başladıkça film çok güzel bir hal almaya başladı, ondan sonra da ağır temposuna rağmen hiç sıkılmadığımı söyleyebilirim.

Farklı bir kurgusu ve olay örgüsü var. Bu yüzden ilk 1 saatlik bölüm epey anlamsız ve sıkıcı geldi. Ama film bittikten hemen sonra özellikle ilk 30 dakikayı bir daha izleme isteği oluştu ve tabii bu sefer çok daha seyri güzeldi.
Finaldeki son sahne ile de insanın içini acayip bir burukluk kaplıyor...

Bu kadar uzun olması yerine keşke daha makul bir süresi olsaymış... Bu şekilde hikaye daha akıcı ve sürükleyici de işlenebilirmiş...

Yaklaşık 4 saat sürdüğü için, benim gibi çok çok sabırlı olmayan izleyicilere tavsiyem: bu filmi 1'er saatlik üç-dört parçaya bölerek izledim, gayet güzel oldu.

Sonuçta ne olursa olsun filmden baya keyif aldım. Godfather ayarında olmasa da benzer tarzdaki filmlere en güzel örnek diyebiliriz.

7,5 / 10

süresinin uzun olmasına rağmen izlediğim en sürükleyici filmlerden . yönetmen sergio leone ve başrol robert de niro unutulmamalı bu eserde kesinlikle izleyin.